آسمان دلم امروز برایم شاد بود

صبح باز راهی حرم شدم و خانه ودلتنگی ظهر بود که پیامی دادم وجوابم دادی و باز پیامی جهت تماس و چه قدر شیرین بود صحبتی باشما و خبری از شما

و این بود برایم نویدی برای ادامه ارتباط و شب که یاد هفته قبل در مشهد افتادم وتو را از خاطرم آگه کردم و تو شاد وخوشحال در مسجد ایرانییهای آنجا در مراسم

عیدالزهرا بودی این خوشحالیت برایم شیرین بود ولی دلخور شدم که بی منهم شادی آن شب مامان نامه ای از پدرجون کهبرای مامان توشته بود در فراق بابا که به

جبهه رفته بود داد بخوانم و پدر جون گفته بود که زن در نبو مرد بیشتر دلتنگ میشود چون مرد روزها مشغول کار است و زن چون در خانه بوده واکنون بیشتر جای

خالیش را میبیند غصه دار تر است ..........

ولی این برایم مرهمی نبود که باز شروع اشکی بود واین سوال که واقعا شما هم اینقدر دلتنگ من نیستید؟؟؟؟؟؟؟؟

امشب هم رفتیم خنه دایجون محمد وباز آنجا بود که هرکه مدت سفرت را میپرسید میگفت چقدر طولانی ومن هرچه خودم را به دروغ دلداری داده بودم یقین میکردم

که راه بسیار است وغم عظیم امشب هم زودتر میخوابم که به بهانه خواب زیر پتو با عکست بگویم تا شاید خوابم ببرد